بالاخره انتظارها بپایان رسید و جشنواره فجر شروع شد، اولین فیلم که در لیست نمایش ما قرار داشت، خواب زده های فریدون جیرانی بود. امسال میخواستم از جشنواره فجر یک لایو بلاگینگ! را بیندازم که بدلیل نبود اینترنت مناسب، مقدور نشد. ولی خب با کمی تاخیر مشاهدات خودم از روز اول جشنواره فیلم فجر در سینما ملت را برایتان خواهم گفت.
از ورودی پارکینگ پر حاشیه سینما ملت براحتی گذشتیم، واقعاً جای تعجب داشت؟! تنها با چک کردن بلیط جشنواره اجازه ورود به پارکینگ صادر شد و پارکینگ هم خیلی خلوت بود. بعد از ورود به پردیس سینمایی ملت با ازدحام مردم برای خرید بلیط جشنواره روبرو شدیم. گویا بلیتها را نزدیک شروع نمایش فیلم می فروشند، یک نفر از مسئولین در سالن تعداد صندلیهای خالی را می شمرد و به باجه اعلام میکند.
خب تا اینجای کار ایرادی ندارد ولی وقتی شما میخواهید سر جایتان بنشینید، متوجه می شوید که ردیف و صندلی انتخابی توسط شما، در به اصطلاح خرید اینترنتی، اصلاً با سالن مطابقت ندارد و حتی ممکن است شخص دیگری جای شما نشسته باشد!!! بعد که به ایشان(فرد قصب کننده صندلی) میگویید که جای شما اینجاست با نارحتی و البته طلبکاری می گوید که الان بلیت خریده و جای مشخصی ندارد برو یک جای دیگر بنشین؟!!! بعد که شما بلیط را نشان میدهید نوع صحبت طرف عوض شده و خواهش میکند که شما بروید جای دیگری بنشینید 😐 شما هم که خیلی با گذشت! می روید و جای خالی دیگری که معلوم نیست به چه کسی متعلق هست می نشینید.
حالا رسیدیم به فیلم خواب زده ها، آخرین ساخته فریدون جیرانی
قسمتی از داستان: مادر فیروز به خواب همه دوستان، آشنایان و کارمندان او می‌رود و از همین طریق هشدار می‌دهد که فقط بیست و چهار ساعت بیشتر فرصت ندارد تا رضایت نازگل مشرقی دختر خدمتکارش را به دست آورد و در غیر این صورت خواهد مرد. فیروز نازگل را پیدا میکند و تلاش میکند رضایت او را بدست آورد ولی یکسری ماجرا های بامزه و خنده دار برای او پیش می آید که مسیر داستان را شکل می دهد.
بازیگران: اکبر عبدی، فرهاد اصلانی، ساره بیات، صابر ابر، شقایق فراهانی، ملیکا شریفی نیا، رویا میر علمی، حسن تسعیری، پروین ملکی ، شهربانو موسوی
عوامل: کارگردان: فریدون جیرانی/ تهیه کننده:رحمان سیفی آزاد/ نویسندگان فیلمنامه:رحمان سیفی آزاد.لیلا لاریجانی/ مدیر فیلمبرداری:مسعود سلامی/ تدوین:بهزاد مصلح/ طراح صحنه:فروزان جلیلی فر/ طراح لباس:شیده محمود زاده/ طراح چهره پردازی:ایمان امیدواری/ صدابردار همزمان:امین میرشکاری/صداگذاری /موسیقی متن:آریا عظیمی نژاد/ عکاس:احمدرضا شجاعی/ جلوه های ویژه:حمید رسولیان/ مدیر صحنه:حامد دباغ تفرشی/مدیر تولید:تینا پاکروان
واقعیتش اصلاً فکر نمیکردم بعد از فیلم درام غمناک، فوقالعاده و پرحاشیه “من مادر هستم” فیلمی کمیک را از فریدون جیرانی ببینم. اول کمی توی ذوقم خورد ولی کم کم با داستان فیلم و بازی خوب فرهاد اصلانی و اکبر عبدی وضع بهتر شد. داستان فیلم خیلی سرراست بود. کلاً فریدون جیرانی هر چندتا فیلم؛ یک فیلم محشر میسازه، احتمالاً باید در فیلم های بعدی منتظر این اتفاق باشیم. فیلمهای زیر را ببینید و مقایسه کنید تا به همین نتیجه برسید:
۱۳۹۲: خواب زده ها(زندگی دوگانه فیروز)، ۱۳۸۹: من مادر هستم، ۱۳۸۹: قصه پریا، ۱۳۸۵: پارک وی، ۱۳۸۴: ستاره ها، ۱۳۸۳: سالاد فصل، ۱۳۹۱: صورتی، ۱۳۸۰: شام آخر، ۱۳۷۹: آب و آتش، ۱۳۷۷: قرمز، …
فیلمنامه هم بنظرم خوب بود و تنها مشکلش برخورد فانتزی و رئال با هم بود. درحالی که فیلم فانتزی بود خیلی جاها این فانتزی بودن فراموش میشد و بلعکس. حداقل این بود که به اصطلاح معروف آب نبستن توش!
فرهاد اصلانی، با همان اضافه وزن زیادش در این نقش بمانند فیلم “من مادر هستم” و همینطور “شاهگوش” بازی کرده است. البته این هیکل در این فیلم خیلی مناسب به نظر می آید و با مزه تر شده است. ولی مثل همیشه بازی زیبا و باورپذیری دارد ولی نه در حد اینکه سیمرغ بگیرد.
اکبر عبدی دوباره در نقش دو خانم و البته پیرزن بازی کرده است. باید اعتراف کرد، نقشهایش را خیلی خوب در آورده است. مخصوصاً اینکه لهجه آذری، شیرینی خاصی به این نقشها داده است. استفاده از اکبر عبدی بجای پیرزن هم باعث شده بعضی چیزها مشکل نمایش نداشته باشه، مثل روبوسی، دست دادن، حتی رقصیدن!!!
سایر بازیگران هم بد نبودند، ولی بازی ساره بیات و شقایق فراهانی چنگی بدل نمیزد. کلاً بازیگر شاخصی برای سیمرغ بنظر نمی رسیدند. صابر ابر هم نقشش تکراری بود، این نوع شخصیت را قبلاً در فیلم برف روی کاجهای پیمان معادی دیده بودیم.
از موارد مثبت میتوان به فیلم برداری خوب مسعود سلامی و موسیقی عظیمی نژاد اشاره کرد.
در نهایت میرسیم به رای گیری مردمی که در پایان نمایش فیلم انجام می شود، رای ها به ۵ گروه تقسیم می شوند: اصلاً نپسندیدم(۰ امتیاز)، نپسندیدم(۱ امتیاز)، میانه(۲ امتیاز)، پسندیدم(۳ امتیاز)، خیلی پسندیدم(۴ امتیاز). اینطور که من با یکی از مسئولین جمع آوری رای ها صحبت کردم، رای گیری تا روز پنجم ادامه دارد و در هر سینما فقط یکبار برای هر فیلم رای گیری می شود.
قبل از اینکه بگویم چطور رای دادم باید در مورد دید افرادی که به فجر می آیند صحبت کنم. خیلی از افراد فیلمهای کمیک یا طنز را آثار نامناسب و حتی سخیف(بقول خود جیرانی) می دانند و اصلاً این فیلمها را لایق دریافت جایزه نمیدانند. همینطور هستند افرادی که فیلمهایی را که بی سر و ته است و اصلاً نمی فهمند را آخر جشنواره ای میدانند و هرجا مینشینند از آن تعریف میکنند. یکسری دیگر فیلمهای غمناک و گریه دار را جشنواره ای میدانند و آنها را مناسب ارزیابی می کنند. ولی بنظر من هر فیلم صرفنظر از ژانر باید بخوبی دیده شود و تمام جوانب آن سنجیده شود. کلاً به فیلمی نمره مناسب میدهم که مرا سرگرم کند، چیزی به من یاد بدهد و در کل لذت ببرم!
موقعی که در صف رای دادن بودیم، میدیدم همه دارند رای صفر، یک یا نهایتاً ۲ میدهند، ولی من از فیلم لذت برده بودم و آنرا یکی از آثار خوب طنز در چندین سال اخیر میدانم. لذا طی یک حرکت انتهاری نمره ۴ را به فیلم دادم، اولین رای “خیلی پسندیدم” را من در صندوق انداختم و با واکنش منفی اطرافیان روبرو شدم. ولی چیزی که مهم بود، این بود که «من از دیدن فیلم لذت بردم» همین!
البته استدلال دیگرم هم این بود که انتظارم از آقای جیرانی خیلی بیشتر بود و فکر میکردم جزء فیلمهای خوب گروه است و اگر قرار باشد من بین ۱۱ فیلمی که میبینم تعدادی فیلم را بعنوان برترینهای گروه انتخاب کنم، فیلم جیرانی باید در بالای جدول قرار گیرد. تا الان که این پست را مینویسم، فیلمهای شهابی از جنس نور و بیگانه را هم تقریباً دیدیم و هنوز نسبت به اینها فیلم جیرانی سرتر بود.
تصاویری از فیلم خواب زده ها:
پایان
نظرات کاربران
نظر خود را بفرستید:
آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.